Tijdens onze wandeling langs het oude aquaduct konden we niet alleen van de zon genieten, maar ook van de prachtige natuur. Deze streek herbergt bijzondere maar vooral zéér kleurrijke vogels zoals de toekan, de eekhoornkoekoek en de 'mot mot' ... waar we geen vertaling voor vonden, maar waar we wel een foto van hebben (zie hiernaast). Stuk voor stuk mooie dieren.
Wat ook een bijzondere ervaring was is de alomtegenwoordige stilte. Buiten het kabbelende water van de rivier en het zingen of fladderen van de vogels heb je geen geluid. Niks ... helemaal niets. Een natuurlijk 'stiltegebied' waar wij in Vlaanderen er nog slechts een paar van over hebben.
Maar nu is het tijd om het hotelletje te verlaten. Jan en Caroline staan bij hun Jeep Wrangler hun bagage in te laden. Toen we gisteren 's avonds in ons hotelletje gingen eten hoorden we plots plat Antwerps praten ... in the middle of nowhere in Mexico klonk dat wel surrealistisch in de oren! En ja, wat doen Vlamingen in het buitenland ... juist ja, verbroederen 
. We wisselden ons ervaringen uit en wij vertelden van ons spectaculaire busreis. Jan en Caroline stelden ons meteen voor om met hen de terugreis naar Creel aan te vatten, het was helemaal geen moeite want ze waren toch van plan om via Cusarare naar Creel te rijden. En zo was het dus overeengekomen dat we samen terug zouden reizen.
De 56-jarige Jan was een rustige man die samen met zijn vrouw Caroline een jaar ronddoolden in Noord-Amerika maar die nu al ongeveer anderhalve maand in Mexico aan het toeren waren. Ze hadden al heel wat kilometertjes op hun teller staan en genoten zichtbaar van hun reis.
In deze 4x4 was het wel een stuk comfortabeler reizen, zelfs langs de diepe ravijnen ... dat was natuurlijk dankzij Jan, die behendig en zelfzeker zijn mobiel rustig over de 'dirtroad' (geen asfalt maar kiezels) loodste. Terwijl we tijdens de busreis ons eerder zorgen maakte over onze veiligheid konden we nu volop genieten van de spectaculaire natuur.
Vanuit de diepste canyon (400m) gaat het geleidelijk aan weer naar omhoog; Creel ligt immers op ongeveer 2500 m hoogte. Op ongeveer 22 km van Creel neemt Jan de richting Cusarare waar we de watervallen gaan bezoeken. Cusarare betekent in de taal van de Tarahumara-indianen 'waar de arenden vliegen'. Benieuwd of we er ook gaan zien ... De waterval is 30 m hoog en via een kiezelpad kunnen we helemaal naar beneden wandelen. De tocht duurt ongeveer 40 minuten, maar is absoluut de moeite waard.
Terug in de Jeep rijden we verder naar het Ararekomeer, dat op 8 km van Creel werd uitgegraven. Arareko betekent in de indianentaal 'hoefijzer' en het meer heeft dus ook die vorm.
Vandaar zijn we doorgegaan naar de vallei der paddestoelen en de vallei van de kikkers ... de paddestoelen waren duidelijk, zoals je op de bijgaande foto kan zien, maar de kikkers ... mijn verbeelding werkt precies niet zo goed mee ...
Terug in Creel spreken we met Jan en Caroline af om ons eerst op te frissen en daarna samen iets te gaan eten om onze gezamenlijke trip af te ronden.
