16 maanden ... 16 maanden zijn we opgesloten voor niks ... nada
... onschuldig vanaf de eerste dag!
Toen we op 12 april 2012 rustig zaten te eten in de Fusion viel om 21u40 de politie gewapend het etablissement binnen. In een mum van tijd stonden er wel 5 gewapende agenten rondom ons. We werden aangepord om, met onze handen boven het hoofd en met het gezicht tegen de muur te gaan staan. Verbaasd en helemaal niet goed beseffend wat er ons overkwam deden we gewillig wat ons werd opgedragen.
Na ruw en oppervlakkig gefouilleerd te zijn, werden we meteen in de handboeien geslagen en naar buiten geloodst. Eens buiten duwden ze ons in de klaarstaande halfopen vrachtwagen en reden met ons weg naar het dichtst bijzijnde politiekantoor waar we elk apart in een kleine cel werden opgesloten tot de volgende dag.
' s Anderendaags werden we, in de loop van de voormiddag, naar de luchthaven gevoerd waar een vliegtuig met ronkende motoren klaar stond en zowat 8 uur later zaten we in de gevangenis van Mexico city, nog steeds onwetend over de reden waarom we werden opgepakt. 24 u later werd ons dan verteld dat we verdacht werden van moord op een Belgisch koppel. We vielen van de ene verbazing in de andere. Het leek zo irreëel.
Uiteindelijk kregen we een advocaat toegewezen die amper wat Engels sprak. 'Murder' ... was het enige wat hij zei terwijl hij naar ons wees. Wij schudden allebei heftig van neen met het hoofd en riepen in koor 'no!' maar hij bleef naar ons wijzen en bleef maar 'murder' roepen.
Uiteindelijk vroegen we, in onze wanhoop niet meer goed wetend wat te doen, naar de 'ambassador of Belgium'.
Weken gingen voorbij en via krant en radio hadden we inmiddels begrepen dat een Belgisch koppel vermoord was in Acapulco. De vrouw werd uit de Jeep gesleurd terwijl haar man een paar meter verderop, in de shop van het tankstation was. Toen hij uit de winkel kwam en zag wat er met zijn vrouw gebeurde riep hij naar haar en liep, zo hard hij kon, om zijn vrouw te bevrijden uit de handen van 3 mannen. Terwijl de vrouw zich uit alle macht verzette tegen haar belagers trok één van de mannen een pistool en schoot de man neer. De vrouw werd een paar dagen later beroofd en gewurgd teruggevonden.
Inmiddels was het duidelijk geworden dat we van medeplichtigheid werden beschuldigd. De hoe en waarom begrepen we nog steeds niet. En hoe we ook probeerden uit te leggen dat wij niet in Acapulco waren geweest, we bleven in de cel.
Terwijl de weken, maanden werden en wij verwoede pogingen ondernamen om een Engelssprekend advocaat te vinden kregen we plots het bezoek van de secretaris van de Belgische ambassadeur. Die wist ons te vertellen dat het vermoorde koppel Jan en Caroline waren. We konden onze oren niet geloven! Jan en Caroline! De secretaris wou weten wat wij van het koppel wisten. Helaas, buiten het feit dat het Antwerpenaren waren die een rondreis in Amerika maakten wisten we niet veel. Jan had ons verteld dat hij goede zaken had gedaan met het containerbedrijf dat hij als 22-jarige had gesticht. 30 jaar later had hij de zaak verkocht en kon sindsdien zorgeloos leven. Toen hadden ze ook besloten om een stukje van de wereld te zien en dat op hun tempo en volgens hun normen. Dat was zowat het enige wat we van hen wisten.
Volgens de secretaris was de echtgenote, Caroline dus, de enige dochter van een befaamd Antwerps diamantair die binnen het internationaal diamantcircuit hoog aanzien kende. Mogelijks was de ontvoering bedoeld om haar vader en broer te chanteren. Dit waren echter speculaties. Op de vraag waarom wij als verdachten waren opgepakt antwoordde de secretaris dat hij contact had opgenomen met België en dat er een gerechtelijk onderzoek was ingesteld naar ons en onze familie om onze banden met de diamanten- en of containerwereld na te gaan.
Bij het afscheid verzekerde de secretaris ons dat we weldra gecontacteerd zouden worden door een Nederlandssprekend advocaat.
14 dagen na ons gesprek met de secretaris, kwam Manuel de la Vega, een Mexicaans topadvocaat met een Vlaamse moeder. In vlekkeloos Nederlands vertelde hij ons waar wij van beschuldigd werden. Volgens de autoriteiten zouden wij de gegevens van Jan en Caroline doorgespeeld hebben aan hun moordenaars in ruil voor een smak geld. Toen we uit Batopilas samen met Jan en Caroline vertrokken zouden de drugsbaronnen ons al gevolgd hebben. De Mexicaanse politie was op het spoor van een zeer gevaarlijke drugbaron en die zou zich op hetzelfde moment als wij in de streek hebben opgehouden. Het feit dat we verder - 'zogezegd' volgens de politie - niks wisten over Jan en Caroline, maar wel met hen een stukje mee reisden, maakte ons verdacht.
En nu, exact 16 maanden na onze aanhouding staat meester de la Vega voor onze neus met het heuglijke en lang verwachte nieuws: we zijn vrij! Al die maanden hebben we onschuldig opgesloten gezeten. Het waren 16 lange maanden. Zware maanden. Onze droomreis werd abrupt onderbroken. Yucatan ligt ver achter ons, terwijl de herinneringen aan Jan en Caroline voor altijd in ons hart staan gegrift. Hun moordenaars lopen waarschijnlijk nog steeds rond. De Mexicaanse justitie is ervan overtuigd dat het Belgisch koppel het slachtoffer is geworden van een vete tussen rivaliserende drugbaronnen. En zoals het vaker gebeurd; ze waren op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Mogelijks was één van de opdrachtgevers de 38-jarige Laczano, bijgenaamd 'de beul'. Hij werd in oktober 2012 vlak bij de Amerikaans-Mexicaanse grens, in een vuurgevecht met mariniers doodgeschoten. Bevestiging zullen we nooit krijgen.
Morgen vertrekken we uit Mexico. We hebben behoefte aan rust om de gebeurtenissen van de afgelopen maanden een plaats te geven en om even terug op adem te komen na deze verschrikkelijke 16 maanden.
En nu, exact 16 maanden na onze aanhouding staat meester de la Vega voor onze neus met het heuglijke en lang verwachte nieuws: we zijn vrij! Al die maanden hebben we onschuldig opgesloten gezeten. Het waren 16 lange maanden. Zware maanden. Onze droomreis werd abrupt onderbroken. Yucatan ligt ver achter ons, terwijl de herinneringen aan Jan en Caroline voor altijd in ons hart staan gegrift. Hun moordenaars lopen waarschijnlijk nog steeds rond. De Mexicaanse justitie is ervan overtuigd dat het Belgisch koppel het slachtoffer is geworden van een vete tussen rivaliserende drugbaronnen. En zoals het vaker gebeurd; ze waren op het verkeerde moment op de verkeerde plek. Mogelijks was één van de opdrachtgevers de 38-jarige Laczano, bijgenaamd 'de beul'. Hij werd in oktober 2012 vlak bij de Amerikaans-Mexicaanse grens, in een vuurgevecht met mariniers doodgeschoten. Bevestiging zullen we nooit krijgen.
Morgen vertrekken we uit Mexico. We hebben behoefte aan rust om de gebeurtenissen van de afgelopen maanden een plaats te geven en om even terug op adem te komen na deze verschrikkelijke 16 maanden.
Krantenartikels over Laczano en de drugkartels
* Tientallen doden
* Lichaam vermoord kopstuk drugkartel gestolen uit mortuarium
* Familielid Mexicaanse drugsbaas opgegraven
* Tientallen doden
* Lichaam vermoord kopstuk drugkartel gestolen uit mortuarium
* Familielid Mexicaanse drugsbaas opgegraven
Heriberto Laczano
Speciaal voor Jan & Caroline
