Gisteren hebben we het rustig aan gedaan, we waren er aan toe. Na het ontbijt hebben we onze blog bijgewerkt, de was gesorteerd en dus ook beroep gedaan op de linnenservice van het hotel en daarstraks is alles netjes afgeleverd, klaar voor het vervolg van onze reis.
Maar vandaag gaan we genieten van de kuststreek; op ongeveer 20 km van Los Mochis ligt Topolobampo waar we vanuit de haven met een boot op zee gaan om zeehonden en -leeuwen te spotten, mogelijks zien we ook nog een paar tuimelaars.
In de vissershaven is het eventjes zoeken naar onze kapitein en zijn boot. Van zodra we de juiste kaai hadden gevonden was het natuurlijk een 'makkie' want onze zongebruinde kapitein staat ons breedlachend op te wachten aan zijn 'schip'. Raul (onze 'captain') geeft ons eerst de 'life jackets'; zonder mogen we zijn boot niet in. Als iedereen zijn zwemvest aan heeft mogen we de motorboot in. Raul is een man van weinig woorden - zoals de meeste zeebonken - maar behendig is hij wel met zijn boot. Eerst langzaam, dan met wat meer speed varen we de zee van Cortès op.
Raul vaart met ons naar het heiligdom van de dolfijnen waar we dolfijnen spotten en ... er eentje naast onze boot mee zwemt en zich maar al te graag laat strelen door Raul's neef.
Raul wil ons nog wat meer van de zee van Cortès laten ontdekken en vaart met ons langs kleine onbewoonde eilandjes en afgelegen baaien. De zee van Cortès (of de Golf van California zoals ze ook genoemd wordt) is één van de meest soortenrijke zeeën ter wereld. Zowel boven als onder water worden we verrast door een enorme hoeveelheid en diversiteit van leven. Naast de tuimelaars zien we een orka; die is natuurlijk makkelijk te herkennen aan zijn zwarte kleur en de witte vlek net boven de ogen én de bijzonder opvallende rugvin. Spannend was het ... Raul vertelt ons dat de vrouwtjesorka's gemiddeld 50 jaar worden, de mannetjes (slechts) ongeveer 30 jaar.
Op de onbewoonde eilandjes zagen we wel duizenden vogels. Pelikanen hebben we gespot en ook - zo bleek achteraf - fregatvogels met rode keelzakken. Mijn kennis van de ornitologie is nu niet bepaald goed en dus zochten we dit achteraf even op in onze gids. Die vogels zijn écht indrukwekkend zoals je zelf op de foto hierbij kan zien.
Fregatvogel met rode keelzakWe meren aan op het strand van één van de onbewoonde eilandjes waar we onze spullen droppen, onze zwemvesten afleggen en onze kleren uitdoen. Hier gaan we lekker zwemmen in dat mooie water en snorkelend zoeken we de koraaltjes in de zee.
Het is gewoonweg paradijselijk. Blauwe lucht, helder blauw water, prachtige vogels in de lucht en mooie vissen onder ons. Wat wil een mens nog meer ?
Terwijl wij ons als kinderen amuseren in het water zien we Raul en zijn neef bedrijvig op het strand. En tegen de tijd dat wij moe én tevreden terug op het strand komen om ons te laten drogen in de zon, zien we dat hij een soort picknick heeft geïmproviseerd. Eerst drinken we natuurlijk Tequila, dé Mexicaanse alcoholische drank die van de Agavae tequilana is gemaakt. Maar voor mij is dat goedje net iets te straf, maar daar weet Raul een oplossing voor. Hij tovert de tequila in no time om in een Margarita door er sinaasappellikeur en limoensap bij te voegen. En zo lust ik het wel 
En dan wordt de koelbox geopend waarin voor iedereen 2 lekkere burrito's zitten. Dit zijn tortilla's gevuld met bonen en kip. Er zit ook wat kaas bij en sla. Hmm, heerlijk ... en daar dan een Coronabiertje met wat limoensap bij. Onze dag is volmaakt en Raul en zijn neef glunderen wanneer we hem overladen met welgemeende loftuitingen bij het afscheid in de haven van Topolobampo.
