Dag 11: Barranca del Cobre: El Divisadero

Gisterenavond is het etentje met Jan en Caroline wat uitgelopen, waardoor we vanochtend wel wat later aan de ontbijttafel verschenen. Gelukkig hebben we alle tijd want onze bus naar Divisadero vertrekt pas rond 10u. We hebben er voor gekozen om dit stukje met de bus te doen om meer van de omgeving te kunnen zien. Op het ogenblik van reservatie hebben we er natuurlijk niet bij stil gestaan dat we langs diepe ravijnen zouden rijden en we hopen dat het een ontspannende reis zal worden en niet zo'n bangelijke rit als van Creel naar Batopilas!

Het is nu 10u35 en de bus is nog altijd niet aangekomen. Sommige lokale mensen druipen af, anderen staan druk te gesticuleren maar alles wijst er op dat er geen bus zal komen. De ene vertelt dat de bus in panne staat, de andere zegt dat de chauffeur onwel is geworden en weer een andere komt met een verhaal van politie en drugs. Resultaat ? We staan gepakt en gezakt om naar Divisadero te gaan, maar we hebben voorlopig geen vervoer.
Plots zien we de Jeep van Jan en Caroline voorbij rijden en net op het moment dat wij ze herkend hebben, hebben zij ons blijkbaar ook opgemerkt en een grote stofwolk producerend remt de Jeep met volle kracht.
Caroline springt uit de 4x4 en komt naar ons toe. Terwijl we ons verhaal doen, komt ook Jan erbij staan en kijkt hij glimlachend naar Caroline. 'Het lijkt er op dat we nog een stukje samen zullen moeten reizen' knipoogt hij naar zijn vrouw. Eigenlijk willen we helemaal niet dat zij hun reis aanpassen aan ons, maar anderzijds zitten we wel met een vervoerprobleem en als zij hun route aanpassen, dan moeten zij ook logement hebben ... Een paar telefoontjes later is alles geregeld en zijn we met z'n allen op weg naar Divisadero.

Na 20 minuten rijdt er een bus in de tegenovergestelde richting (dus naar Creel) van Estrella Blanca, de maatschappij waar wij geboekt hadden. Dus, uiteindelijk hadden we toch nog met de bus kunnen gaan ... vermoeden wij, maar zijn wel blij dat Jan en Caroline ons hebben meegenomen.

Tijdens de tocht van ongeveer 45 km door de koperkloof hebben we ogen te kort. Het landschap is bijzonder, de ravijnen diep, de bergen hoog. In de verte, op een hoogte ... eigenlijk boven de kloof, ligt ons hotel. Hotel Divisadero Barrancas heeft een unieke ligging met een prachtig zicht over de canyon, het hangt als een arendsnest tegen de rots. Het is adembenemend! Kijk naar onze video en overtuig jezelf !

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in onze respectievelijke kamers en de innerlijke mens hebben versterkt met een op appel gebaseerde lunch, vertrekken we om de omgeving wat te gaan verkennen. We hebben geluk, want er vertrekt binnen een ruim half uurtje net een begeleide wandeling waar we mee kunnen aansluiten. 

De wandeling loopt langs de rand van de canyon, onderweg zien we en horen we prachtige vogels. Uiteindelijk bewonderen we de Piedra Volada, een gigantisch rotsblok dat mysterieus balanceert over een steile rotswand. De waterval van de Piedra Volada kan je helaas enkel in het natte seizoen bewonderen, dan dondert het water vanaf deze 450 meter hoge rotsen naar beneden. Het is trouwens de grootste waterval van Mexico.