Dag 21: Playa del Carmen & cenote 'dos ojos'

Gisteren zijn we in Cancùn aangekomen na een vlucht van tweemaal ruim drie uren  - van Los Cabos naar Mexico city en dan vandaar naar Cancùn - waar een chauffeur met onze wagen ons stond op te wachten om door te rijden naar Playa del Carmen; een uurtje ten zuiden van Cancùn. Cancùn, oorspronkelijk een onbetekenend plaatsje op een eiland in de Caribische zee groeide uit tot een veramerikaniseerde grootstad waar jaarlijks meer dan 3 miljoen toeristen neerstrijken. Door middel van een dam werd het eiland met het vasteland verbonden en breidde sindsdien alleen maar uit. Na ons rustig ontspannend verblijf in Los Cabos hadden we er niet meteen de behoefte naar om in de drukte van wemelende toeristen te zitten en verkozen de witte zandstranden van Playa del Carmen met de sfeervolle tequila- en burritotentjes.

Vanuit het Playacar palace (waar een webcam staat, klik hier voor het zicht) aan de Maya Rivièra hebben we een prachtig zicht.

Deze voormiddag zijn we naar de Quinta Avenida gewandeld; dit is dé winkelstraat in het centrum van PLaya del Carmen. Hier is van alles te zien én te doén !

Marinella, onze vrouwelijke chauffeur rijdt met ons richting Tulum waar we een 'cenote' gaan bekijken. Alhoewel ... bekijken is misschien niet meteen de correcte term ... laat het ons op 'beleven' houden. Cenotes zijn ondergrondse rivieren die 65 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. Hier in Mexico, toen nog deel van de oceaan, plofte de meteoriet neer die de dinosaurussen deed uitsterven. Door de inslag werd het schiereiland Yucatan gevormd. Dit gebied heeft noch bergen noch rivieren, althans niet bovengronds. Onder de grond daarentegen bevinden zich duizenden kilometers lange grotten. De plaatsen waar deze grotten bovengronds toegankelijk zijn noemt men 'cenotes' of 'heilige plaatsen' in het Maya.

De cenote 'dos ojos' (twee ogen) ligt 48 km ten zuiden van Playa del Carmen en is de langste in kaart gebrachte cenote van de Maya Rivièra. Hij meet zo'n 60 km en staat in verbinding met een tiental andere cenotes.

Bij de cenote 'dos ojos' staan Ricardo en Chris ons op te wachten met het duikerspak, duikbril, vinnen, loodgordel en duikfles. Alles is voorzien. We krijgen een korte inleiding in het Engels dat Ricardo vloeiend spreekt. Hij verzekert ons dat we in hun handen veilig de 'ondergrondse' zullen kunnen bewonderen. En dan is het eindelijk zo ver ... we trekken onze pakken aan en een laatste check door Ricardo van onze duikfles gaan we het water in. En ... het ... is ... adembenemend! Beoordeel zelf maar ...

Eens je dit hebt meegemaakt smaakt het natuurlijk naar meer. Ongelooflijk ... al zie je geen koraal noch grote vissen het blijft een belevenis. Je mag echter wel niet claustrofobisch zijn, want je komt hoe dan ook al eens een nauwe doorgang tegen.

Voldaan en vol van de nieuwe ervaring komen we weer boven water waar Marinella ons helpt met onze duikpakken uit te doen. Terug in onze eigen kleren biedt ze ons allemaal een flesje 'Corona' aan die we gretig aanpakken. Terwijl we rustig ons biertje uitdrinken vertellen Ricardo en Chris over de andere cenotes die ze al hebben 'ingedoken'. Het is bijna een verslaving glimlacht Chris, tja, mijmert Ricardo ... in elk geval even gevaarlijk want één van zijn vrienden met jarenlange ervaring in 'cavediving' is zeven jaar geleden omgekomen toen de orkaan Wilma huis hield in deze streek.

Terug in Playa del Carmen, verfrissen we ons in het hotel en trekken naar 'Fusion', de place to be voor een avondje Salsa en lekker eten.

This photo of Fusion Bar & Restaurant is courtesy of TripAdvisor

Dag 16: Los Cabos

 Gisteren zijn we met een privéjachtboot van Los Mochis naar Los Cabos gevaren. Rustig de Californische baai over tot het uiterste zuiden van het schiereiland. We hebben genoten van nog een dagje op de zee van Cortès waar we nog meer zeehonden, dolfijnen en ...hamerhaaien hebben kunnen spotten. Het is niet voor niets dat Jacques-Yves Cousteau dit unieke ecosysteem tot 'Aquarium van de wereld' doopte.

De 'Baja California' is een ideale plek om te duiken en/of te snorkelen. Het water is er helder waardoor de zichtbaarheid groot is, bovendien liggen er onderwater talloze bergen en canyons.

Toen we gisteren in de late namiddag aan kwamen in het Marquis Los Cabos Resort werden we royaal ontvangen. Deze Resort zal ons probleemloos kunnen verwennen - hebben het trouwens al ondervonden - en ons de tijd gunnen om de opgedane ervaringen, de soms bizarre avonturen en de vele foto's en filmpjes die we tot nu toe al hebben genomen te rangschikken. Hier blijven we enkele dagen om te ontspannen en te genieten in alle rust. We hebben er een beetje nood aan, want de trip door de koperkloof is toch een beetje in ons kleren gaan hangen ... of ... in ons lijf ;-)

Ontdek ons hotel even op dit filmpje en je zal meteen begrijpen dat we, ondanks onze vermoeidheid, na een verkwikkende massage, gisterenavond al een van de vele restaurants hebben uitgeprobeerd. En weet je wat gewoon super was ? Deze morgen vonden we in een daarvoor voorziene nis, een lekker ontbijt op de kamer. We konden lekker lui op de suite blijven, genieten van het fantastische uitzicht en smullen van al het lekkers en dat allemaal in onze badjas. Hmm, Marquis Los Cabos is een échte aanrader!

En ? Wat denk je ? Zou je hier ook willen relaxen 

Hier vind je een overzicht van de foto's die we tot nog toe hebben gemaakt. Fotoalbum

Dag 14: Dolfijnen spotten in Topolobampo

Gisteren hebben we het rustig aan gedaan, we waren er aan toe. Na het ontbijt hebben we onze blog bijgewerkt,  de was gesorteerd en dus ook beroep gedaan op de linnenservice van het hotel en daarstraks is alles netjes afgeleverd, klaar voor het vervolg van onze reis.

Maar vandaag gaan we genieten van de kuststreek; op ongeveer 20 km van Los Mochis ligt Topolobampo waar we vanuit de haven met een boot op zee gaan om zeehonden en -leeuwen te spotten, mogelijks zien we ook nog een paar tuimelaars.

In de vissershaven  is het eventjes zoeken naar onze kapitein en zijn boot. Van zodra we de juiste kaai hadden gevonden was het natuurlijk een 'makkie' want onze zongebruinde kapitein staat ons breedlachend op te wachten aan zijn 'schip'. Raul (onze 'captain') geeft ons eerst de 'life jackets'; zonder mogen we zijn boot niet in. Als iedereen zijn zwemvest aan heeft mogen we de motorboot in. Raul is een man van weinig woorden - zoals de meeste zeebonken - maar behendig is hij wel met zijn boot. Eerst langzaam, dan met wat meer speed varen we de zee van Cortès op.

Raul vaart met ons naar het heiligdom van de dolfijnen waar we dolfijnen spotten en ... er eentje naast onze boot mee zwemt en zich maar al te graag laat strelen door Raul's neef.

Raul wil ons nog wat meer van de zee van Cortès laten ontdekken en vaart met ons langs kleine onbewoonde eilandjes en afgelegen baaien. De zee van Cortès (of de Golf van California zoals ze ook genoemd wordt) is één van de meest soortenrijke zeeën ter wereld. Zowel boven als onder water worden we verrast door een enorme hoeveelheid en diversiteit van leven. Naast de tuimelaars zien we een orka; die is natuurlijk makkelijk te herkennen aan zijn zwarte kleur en de witte vlek net boven de ogen én de bijzonder opvallende rugvin. Spannend was het ... Raul vertelt ons dat de vrouwtjesorka's gemiddeld 50 jaar worden, de mannetjes (slechts) ongeveer 30 jaar. 

Op de onbewoonde eilandjes zagen we wel duizenden vogels. Pelikanen hebben we gespot en ook - zo bleek achteraf - fregatvogels met rode keelzakken. Mijn kennis van de ornitologie is nu niet bepaald goed en dus zochten we dit achteraf even op in onze gids. Die vogels zijn écht indrukwekkend zoals je zelf op de foto hierbij kan zien.

 Fregatvogel met rode keelzak

We meren aan op het strand van één van de onbewoonde eilandjes waar we onze spullen droppen, onze zwemvesten afleggen en onze kleren uitdoen. Hier gaan we lekker zwemmen in dat mooie water en snorkelend zoeken we de koraaltjes in de zee.

Het is gewoonweg paradijselijk. Blauwe lucht, helder blauw water, prachtige vogels in de lucht en mooie vissen onder ons. Wat wil een mens nog meer ?

Terwijl wij ons als kinderen amuseren in het water zien we Raul en zijn neef bedrijvig op het strand. En tegen de tijd dat wij moe én tevreden terug op het strand komen om ons te laten drogen in de zon, zien we dat hij een soort picknick heeft geïmproviseerd. Eerst drinken we natuurlijk Tequila, dé Mexicaanse alcoholische drank die van de Agavae tequilana is gemaakt. Maar voor mij is dat goedje net iets te straf, maar daar weet Raul een oplossing voor. Hij tovert de tequila in no time om in een Margarita door er sinaasappellikeur en limoensap bij te voegen. En zo lust ik het wel 

En dan wordt de koelbox geopend waarin voor iedereen 2 lekkere burrito's zitten. Dit zijn tortilla's gevuld met bonen en kip. Er zit ook wat kaas bij en sla. Hmm, heerlijk ... en daar dan een Coronabiertje met wat limoensap bij. Onze dag is volmaakt en Raul en zijn neef glunderen wanneer we hem overladen met welgemeende loftuitingen bij het afscheid in de haven van Topolobampo.