Speciaal voor Kaatje !

Speciaal voor Kaatje !

Route van onze reis

dinsdag 27 juli 2010

Dag 11: Samoerai & Himeiji-Jo kasteel

Na een treinrit van ongeveer een uurtje zijn we aangekomen in Himeijo, een middelgrote stad die in heel Japan bekend staat voor één van de oudste overgebleven originele gebouwen uit de Sengoku-periode (ook periode van de strijdende staten genoemd). Japan kende tussen mid-15e en 17e eeuw een periode van binnenlandse crisis, oorlogvoering en sociale onrust en precies in deze periode bekwaamden de samoerai zich in oorlogs-technieken.

Van het station lopen we in een lange, brede winkelstraat waar we op het eind in de hoogte het gigantisch grote kasteel boven zien uittorenen.

Via een slingerroute komen we bij het Himeiji-Jo of witte reigerkasteel dat uit 1331 stamt. De huidige vorm staat er van rond 1609. Bijzonder is dat de stad tijdens de tweede wereldoorlog volledig werd verwoest en dat enkel het kasteel vrijwel intact is gebleven.


We bereiken het centrum van het uitgestrekte complex waar de donjon ons uitnodigt om een kijkje binnenin te nemen, maar eerst moeten we een paar slippers aan om in het kasteel te kunnen. Zo imposant dat het gebouw van buiten oogt, zo sober is het binnenin.
Dit versterkte fort waarvan de funderingen 18 m hoog zijn, heeft een hoofdgebouw met 5 verdiepingen. Naarmate je hoger komt worden de trappen steiler en elke verdieping heeft ook een opslagplaats voor wapens, munitie en voedsel. Op dit domein is er plaats voor zo'n 30 000 samoerai.

De samoerai (letterlijk: hij die dient) waren de ridders van het middeleeuwse Japan en zijn geleidelijk ontstaan toen de vele kleine landeigenaars merkten dat het hof wel heel strenge wetten tegen de bandieten hadden uitgevaardigd maar in feite toch maar bitter weinig deden. Daarom leidden ze zelf familieleden op of recruteerden ze ridders die ze door een band van persoonlijke trouw aan zich trachtten te binden. De eerste samoerai waren niet alleen bedreven in het vechten met wapens zoals het zwaard, maar ze bekwaamden zich ook in zelfverdediging zonder wapens, zoals het Jiujitsu. De reden hiervoor was dat ze zich ook zonder wapens moesten kunnen verdedigen want naast de bescherming die ze boden bekwaamden ze zich ook in kalligrafie en ikebana, het bloemschikken.

Het kasteel Himeijo was dan ook talrijke keren de filmlocatie voor grote bioskoopfilms. Zo werd een deel van de James Bond-film 'You only live twice' met Sean Connery opgenomen in het kasteel Himeiji.



Van de hand van de belangrijke Japanse cineast Akira Kurosawa kwam de film 'Ran' die voor een groot deel in Himeiji is opgenomen



en tot slot werden er ook enkele scènes opgenomen voor de film 'The Last Samourai' met Tom Cruise.




Himeiji Tourist Information

De kunst van het zwaard

De samoerai

donderdag 15 juli 2010

Dag 10: Nara en de Todaiji tempel

Je drinkt langzaam het laatste restje thee op en kijkt me vol verwachting aan.
'Waar gaat de reis vandaag naar toe ?'
'Naar het zuiden' glimlach ik mysterieus.
'Zullen we ?'
Terwijl we allebei van de ontbijttafel opstaan, brengt de kelner onze Bentoboxen.
Gewapend met onze boxen lopen we de tuin in waar Hiro ons al staat op te wachten.

We rijden zuidwaarts naar de eerste permanente keizerlijke hoofdstad Nara (710-784). Daarvoor verplaatste men na de dood van de keizer telkens de hoofdstad. Tijdens de zogenoemde Nara-periode beleefde Japan de introductie van het boeddhisme met de daaruit vloeiende, verrijkende invloed op de kunst en de cultuur. Vandaar ook dat Nara wordt beschouwd als de bakermat van de Japanse cultuur.

In Nara aangekomen rijdt Hiro direct naar het Nara-park, bekend om de herten die er vrij rondlopen en die er door de meeste bezoekers worden gevoederd met het speciaal te koop aangeboden voedsel. Wij beperken ons tot het rustig contempleren van de dieren en het opsnuiven van de heerlijke bloesemgeuren.



Na deze heerlijke wandeling tussen de herten begint onze maag stilaan te knorren. Gelukkig hebben we onze Bentoboxen mee, dit zijn Japanse eetdozen met verschillende verdiepingen en nog meer vakjes, zodat de diverse hapjes niet met elkaar in aanraking komen. De doos is van gelakt hout of plastiek. Zowel de kleur en de uitvoering van de box als de variatie van het eten krijgen veel aandacht in Japan. Het geheel moet zo aantrekkelijk mogelijk zijn en de inhoud ervan gezond, evenwichtig en lekker van samenstelling.
In de westerse wereld spreken we van een broodtrommel, terwijl het Japanse equivalent de 'rijsttrommel' is. De basis van een Japanse maaltijd is immers altijd rijst, maar het gamma waarmee dit wordt aangevuld is enorm gevarieerd: tempura scampi, teriyaki-kip, wakamesalade, sashimi, Japanse omelet... Eén saus vult het rijke gamma aan, nl. soyasaus.

Nu de honger is gestild kunnen we er weer tegen. We zetten onze wandeling verder om uiteindelijk bij de aangrenzende Todaiji Tempel te komen, waar zich de 16 meter hoge Boeddha bevindt (weegt 437 ton). Het gebouw zelf is het grootste houten gebouw ter wereld, terwijl de bronzen Boeddha de grootste van Japan is. De Daibutsu of grote Boeddha werd oorspronkelijk in 749 gegoten, maar is na branden enige malen gerestaureerd. De ingang van de Zuidpoort wordt bewaakt door acht meter hoge Niosama (hoeders van het Boeddhisme). Deze beelden worden in Japan als nationale schatten beschouwd.




Nog meer ?


donderdag 1 juli 2010

Dag 9: Kimono, Yukata en chadõ of sadõ



Na onze vermoeiende dag van gisteren hebben we vandaag wat leuke ontspannende Japanse tradities op het menu. Vooraleer we naar de theeceremonie vertrekken in Uji, het mekka van de thee, gaan we eerst leren hoe we een kimono of een yukata (= zomerse kimono) moeten dragen. We willen ons, uit respect voor de Japanse cultuur, traditioneel uitdossen om op theevisite te gaan.

Tot nog toe hebben we ondanks verwoede pogingen onze yukata slechts kunnen aandoen alsof het een ordinaire badjas was, niks elegant, slepend op de grond en de ceintuur die kregen we ook al niet goed. Het lijkt ons een hele opgave om je 's morgens aldus te kleden. Gelukkig moeten we dit niet aan om naar ons werk te gaan, stel je voor ... we zouden niet alleen 's morgens minstens een uur vroeger moeten opstaan om ons te kleden maar ook nog eens extra tijd moeten incalculeren om in ganzepas op die Japanse houten schoenen naar de bus te stappen!

En nu naar de cursus 'Hoe draag ik een kimono ?






Mooi aangekleed in onze zijden kimono met bijpassende schoenen staan we in de tuin van onze Ryokan wanneer Hiro naar ons toe komt. Ook hij is iets traditionelers gekleed dan we van hem gewoon zijn al draagt hij geen kimono omdat hij nog met de wagen moet rijden. Want ook heren dragen hier bij feestelijke gelegenheden zoals o.a. bij bruiloften de kimono.

Terwijl we naar de theeceremonie rijden bedanken we Hiro nog eens uitgebreid omdat we elk een kimono van zijn moeder mochten lenen. Een nieuwe kimono in zijde kost zowat 60 000 euro en wordt meestal van moeder op dochter doorgegeven. Gemiddeld gaat een kimono zo'n drie generaties mee.

En dan komt het gesprek op de theecermonie waar wij beiden reikhalzend naar uitkijken. De Japanse theeceremonie (茶道, chadō of sadō; "weg van de thee") bestaat uit een serie van handelingen die na elkaar worden verricht om zo optimaal te kunnen genieten van de thee.






Nog meer ? Kijk dan op volgende sites ...


Yukata & kimono
Japanse theeceremonie
Matcha, het groene poeder