Dag 2 b: Mandarin Oriental Tokyo Hotel

Behendig stuurt Hiro onze witte LS 600H
Lexus in zuidoostelijke richting om een paar minuten
later rechtsaf te draaien en de tolweg naar Tokyo te volgen. We rijden door een afwisselend bosrijke en open omgeving. Op de autosnelweg, die inmiddels als een brug over het landschap hangt, wordt het verkeer alsmaar drukker. Vrachtwagens en bussen bollen allemaal richting Tokyo.

Rechts van ons ligt het YatSu Higata Park, een bijzonder gebied van 36 ha waar watervogels huizen. Het park werd erkend als watergebied door het bureau van de Ramsarconventie omwille van zijn ecologische, botanische en zoölogische internationale betekenis.

Geleidelijk zien we meer huizen opdoemen; eerst kleine woonkernen, daarna hier en daar wat hogere gebouwen. Links zien we in de verte het Tokyo Disney Resort. Overal zie je joggers en de naamborden zijn uiteraard in het Japans. We zullen ons moeten leren oriënteren op basis van gebouwen, kleuren en andere herkenningstekens. Tokyo is bezaaid met honderden wolkenkrabbers die je imponeren; afhankelijk van het district heb je schreeuwerige reclamepanelen of rustig ogende buurten met zelfs lanen omzoomd met bomen.

En dan rijdt Hiro, na een uur en twintig minuten, de oprit van het Mandarin Oriental Tokyo Hotel op. Het hotel is gelegen in het historische hart van de stad en wordt beschouwd als een van de meest romantische hotels in 'the city'.

We stappen de inkomhal binnen en zijn meteen onder de indruk. Adembenemend!
Terwijl Hiro alles regelt in verband met de bagage, liften wij naar de bovenste verdieping waar de receptie is. Opnieuw zijn we sprakeloos. Op de 38ste etage heb je het meest ongelooflijke panoramisch zicht over Tokyo. Terwijl de rust van het hotel je bedwelmt zie je door de ramen de ijverige mierennest die Tokyo is.

Met de plastic badge van kamer 3408 in de hand nemen we afscheid van Hiro en spreken meteen af voor morgen. Even later stappen we opnieuw in de lift die ons nu naar de 34ste etage brengt. Ik ben benieuwd naar onze kamer ... kom je mee?




Neem ook eens een kijkje op volgende websites:

Mandarin Oriental Tokyo

Ramsarconventie

Hybride Lexus

Dag 2: Narita Airport

Het is bijna zo ver! De lampjes met 'fasten seat belts' lichten op. De steward komt nog even langs om te kijken of we onze rugleuning hebben recht gezet én of we onze veiligheidsgordels weer om hebben.
'Kijk eens door het venster, zie je al iets?'
'Alleen maar wolken...'

Langzaam begint de daling naar het Narita vliegveld.

'Wil jij ook wat kauwgom ?' Tja, het hoogteverschil zorgt altijd voor wat druk in de oortjes.
Ik steek nog vlug mijn boek 'De knoppen breken' van Kenzaburo Oë weg. De Japanse nobelprijswinnaar moet nu even wijken voor het genot van een zachte landing.

'Kijk, je ziet de rijstvelden al!' En ja, een blik uit het kleine raam toont een aaneenschakeling van kleine rijstveldjes, die langzaam plaats maken voor de buitenwijken van Tokyo.
'We zijn er bijna ... ik voel het aan mijn oren. Nog even en we zitten op Japanse bodem!'




We laten ons met de mensenstroom meevoeren naar de bagagebanden. Na een korte periode komt onze bagage aangerold en wordt keurig naast de band gezet. Dit is de enige luchthaven die ik ken waar het luchthavenpersoneel de koffers van de band neemt. Typisch Japans!?

Tot nog toe verloopt alles relatief vlot zoals we van de efficiënte Japanners hadden verwacht. Uiteraard zijn er de drugshonden en de verplichte vingerafdrukken, maar dat hoort er nu eenmaal bij. In onze huidige maatschappij hebben we er ons al lang bij neergelegd dat we omwille van onze eigen veiligheid, een stukje privacy moeten opgeven. The 'Big Brother' van Orson Welles is geleidelijk en heel subtiel ons leven binnengedrongen.


Met onze koffers in de hand lopen we naar de
uitgang waar een limousine ons komt ophalen.
En ja hoor, daar staat een jongeman in blue jeans,
wit hemd, zwarte das en een licht grijs vestje met
een bordje waarop keurig onze namen staan. Zodra
we ons hebben voorgesteld, buigt hij als een Zwitsers
knipmes en neemt hij meteen onze koffers over.


Hiro


Glimlachend nodigt hij ons uit hem te volgen naar de wagen. Opgelucht omdat de vlucht, ondanks de vertraging, goed is verlopen en blij dat we eindelijk terug op vaste bodem staan, lopen we samen met onze chauffeur Hiro naar de auto, welke een V8 hybride Lexus blijkt te zijn.
Hiro wordt zeker onze 'hero', want de volgende dagen is hij onze vaste chauffeur.

Dag 1 's avonds: van Manga tot Anime

Terwijl we nog hoog in de wolken hangen, wil ik graag wat vertellen over de Manga. Neen, dat is geen 'tanga' voor mama's, het is het Japanse equivalent van het stripverhaal. Het woord Manga werd bedacht door houtsnede-kunstenaar Katsushika Hokusai die het woord voor het eerst gebruikte in zijn in 1814 uitgegeven boek 'Hokusai Manga'. Het betekent zoveel als 'onbeheerste of onwillekeurige kwaststreken' en het verwijst naar de vloeiende tekenstijl die hij gebruikte.

Binnen de hedendaagse Japanse cultuur wordt de Manga als een gerespecteerde kunstvorm aanzien en richt zich niet, zoals in het westen, voornamelijk tot kinderen. Dankzij tv-series en het internet werd de Japanse strip geleidelijk aan ook in het Westen populair.
Voor ons Westerlingen is het lezen van een Manga een hele belevenis. De vertaalde versies worden uitgegeven in traditioneel Japanse stijl en worden van rechts naar links gelezen.
De eerste keer dat je zo'n boek opent - dus beginnen bij wat wij gewoonlijk de achterflap noemen - geraak je toch wel even uit balans. Je hersenen hebben even tijd nodig om zich aan te passen, want het voelt onnatuurlijk aan.Volgens mij is het lezen van dergelijke Manga een ideaal uitgangspunt om je eigen creativiteit te stimuleren en 'out of the box' te leren denken.

Ook leuk zijn de afgeleide tekenfilms van de Manga. Deze tekenfilms worden 'Anime' genoemd, afkomstig van het Engelse woord 'animation'. Sinds de tweede helft van de vorige eeuw kent de tekenfilm in het algemeen alsmaar meer succes. De invloed van Walt Disney is daar natuurlijk niet vreemd aan en mede door dit Disneysuccess verwierf de Anime ook in Japan geleidelijk aan meer aanzien en groeide uit tot een volwaardig exportproduct op het einde van de 20ste eeuw.

De airhostess brengt me net wat 'ocha', dit is de Japanse groene thee. Oorspronkelijk werd de groene thee door de Chinezen gecultiveerd; eerst niet zo zeer als drank maar als medicijn(grote hoeveelheid antioxidanten)!De Chinezen introduceerden de groene thee bij de Boeddhistische priesters, die het op hun beurt in de 8ste eeuw naar Japan brachten. Aanvankelijk werd het dé drank bij de Japanse aristocratie en Samoerai; later werd het drinken van groene thee een wezenlijk onderdeel van de Japanse cultuur.
In het Japans heet thee 'cha' en in de volksmond spreekt men van 'o-cha' wat 'eerbiedwaardige thee' betekent. Opmerkelijk vind ik de klank van 'cha', want toen we een paar jaren terug in Egypte waren sprak men daar van 'shãy', wat ook thee betekent, maar dan in het Arabisch.

Ik zet de koptelefoon op die we bij het opstijgen kregen en ga nu intens genieten van mijn 'o-cha' en van een Anime welke men net heeft aangekondigd op het kleine beeldschermpje. Kijken jullie mee?

Cencoroll - Deel 1




Cencoroll - Deel 2



Cencoroll - Deel 3



Thanks to 'Ichigo9913" for this strange and interesting anime movie involving a boy and his weird monster.(YouTube)

Dag 1: Hoog in de wolken

Ik ben blij dat je mee op reis gaat. We gaan fantastische avonturen beleven, dat beloof ik je!

Als eerste reisbestemming heb ik gekozen voor Japan. Mijn nieuwe passie voor thee heeft me op het idee gebracht. Je weet dat ik al jaren thee drink (euh, ja ... ik ben dus de uitzondering op de grammaticale regel 'ik drink nooit thee'). Mijn kennis over de verschillende theesoorten is voorlopig nog niet veel soeps, maar ik kijk er wel naar uit om een échte theeceremonie mee te maken.

Hier staan we dan in de transitzone van Kopenhagen, klaar om in te schepen naar Tokyo. Om precies 15:40 taxiet het SAS-vliegtuig over de startbaan. Elke keer opnieuw beleef ik mijn mooiste moment wanneer het toestel tegen 300 km per uur over de startbaan raast. Op het ogenblik dat je kriebels in de buik voelt weet je dat de neus van het vliegtuig al in de lucht steekt. Je voelt je dan tegelijk heel machtig en heel nietig. Een paar tellen later hangen we al meteen in de wolken en nog even later vliegen we in een straalblauwe hemel met lichte veerwolken onder ons.

Ach wolken ... een mens zou er lyrisch van worden. Je hebt ze in alle soorten: dikke en grote, donkere en lichte. Met de zon er in of grauw somber. Ik zie ze allemaal even graag, behalve de Nimbostratus want die brengt altijd regen! Bij open hemel kunnen we de Cirrocumulus bewonderen. Je weet wel, die afzonderlijke, kleine wolkjes op grote hoogte. Soms lijken het wel figuurtjes die je in de lucht ziet. Je kan er een hond of een gezicht in herkennen. En heel af en toe een hartje.

Kijk je even mee naar deze prachtige wolkenpartij ? Laat alle zorgen los, ontspan en laat je drijven op de wolken. Laat je meeslepen door de zachte klanken van de muziek en zoek het wolkenhartje. Zie hoe het telkens opnieuw tevoorschijn komt ...

Het begin ...

Ik nodig je uit op reis!

Natuurlijk niet zooo maar een reis. Wat dacht je van een reis om de wereld ? Gaat niet zeg je. Jij kent Mitchy, de clown zeker niet? Alles gaat ... en ik ga het je bewijzen! Straf hé ?

Eerst pak je je koffers, je zorgt voor zowel warme truien als leuke jurkjes, botten (of laarzen zoals men in Nederland zegt) én sandaaltjes natuurlijk. Stevige stapschoenen, een zitkrukje voor als het te vermoeiend wordt, uiteraard je paspoort en je goed humeur. Dat laatste stop je natuurlijk niet in je koffer ;-)

Praktische bezwaren gooi je direct in de vuilmand. Ziek, herstellend of kerngezond, iedereen kan mee op deze reis. En wees gerust, niemand krijgt problemen met dokters, bestralings- of dialyseschema's. Ja, daar sta je lekker van versteld niet ?

Onze bestemmingen kiezen we willekeurig. Geen strak stramien en we kijken niet op een kilometertje meer of minder. Voor één keer houden we geen rekening met onze ecologische voetafdruk.

Nog steeds benieuwd ?

Goed zo!