Dag 3 b: Meiji Jingu (Meiji schrijn)

Hiro manoeuvreert handig de witte Lexus tot voor de ingang van het 700 000 vierkante meter Yoyogipark waarin het Meiji-schrijn ligt. Gewapend met een plooibaar zitkrukje, een flesje water en een appel wandelen we, rustig genietend van dit prachtig stukje natuur midden in Tokyo, in de richting van het schrijn. We snuiven de lente op en pompen onze longen vol met gezonde lucht.

Opvallend is dat iedereen in dit park zijn eigen ding doet. Sommigen liggen languit op het gras, anderen beoefenen Tai-Chi en wat verder zie je dan weer jongeren danspasjes instuderen. Het is een leuke gezellige boel in dit park en je komt ogen te kort.



Het Meiji-schrijn werd in 1920 gebouwd door 100 000 vrijwilligers ter ere van keizer Meiji en zijn echtgenote keizerin Shoken. Het echtpaar ligt begraven in Kyoto. Keizer Meiji veranderde het feodale Japan in een moderne welvarende staat.
Het schrijn zelf is voorbehouden aan de priesters en priesteressen.

Bezoekers kopen een gebedsplankje, waarop ze dan een wens, een gebedje of een dankzegging aan de Kami (神 is het Japanse woord voor god) opschrijven. Het plankje wordt opgehangen aan een daarvoor voorziene plaats waarna ze op gezette data door de priesters weer worden verzameld en samen worden verbrand opdat de wens of gebed in rook opstijgt naar de Kami.
We kopen allebei een gebedsplankje met de gedachte 'baat het niet het schaadt ook niet' en schrijven er elk onze wens op.

Na dit moment van bezinning lopen we via de Sangobashi-uitgang richting het Olympisch centrum, gebouwd ter ere van de Olympische Spelen van 1964 door architect Kenzo Tange. Deze kunstenaar combineerde modernisme met traditionele Japanse stijlen. Een ander prachtig gebouw dat we zeker nog moeten bezoeken is de Sint-Mariakathedraal in Tokyo.

Hiro staat ons al op te wachten en gidst ons door de straten naar Harajuku, een gebied rond het station Harajuku waar jongeren gekleed in verschillende stylen rondhangen. Deze buurt is dan ook bekend omwille van de unieke straatmode. Het gaat hier vooral om het creëren van een eigen stijl. Door hun extreme kledingstijl willen de jongeren rebelleren tegen het regime van de volwassenen en de saaie schooluniformen die ze al vanaf de kleuterschool moeten dragen. Het is echt wel schrikken bij de eerste aanblik, want je mag dan al tegen een stootje kunnen, hun keuze is toch wel heel ... excentriek. Maak zelf je mening op!



Meer informatie ?

Keizer Meiji

Harajuku-stijlen

Dag 3: Ohayo gozaimasu (goeiemorgen in het Japans)

De ochtenstond heeft goud in de morgen, ook in Tokyo. Met kleine slaapoogjes kijk ik door het raam van onze kamer op de 34ste verdieping wanneer ik de eerste stralen van de rijzende zon ontwaar. 'Wakker worden' fluister ik. Zou ik je wakker durven maken ? Dit spektakel kan ik toch niet alleen bewonderen. Zachtjes raak ik je aan, je kreunt lichtjes en draait je op je andere zijde. Ik twijfel even, maar geef je toch nog een duwtje. Verbaasd kijk je me aan.
'De zon komt op' zeg ik. 'Je moet komen kijken'
'Nu ?'
'Ja, nu!'
Lui rek je je uit, wrijft even in de ogen en dan komt er eindelijk beweging in dat lome lijf. Slaapdronken staan we naast elkaar voor het raam en kijken naar het mooiste natuurspektakel. Japan wordt niet voor niets het land van de rijzende zon genoemd!



Met natte haren en een zachte witte hotelbadjas om, kom je uit de badkamer. Terwijl jij onder de douche stond heb ik alvast een theetje gezet. Ik vind het geweldig dat we op onze kamer ook nog even thee of koffie kunnen drinken zonder meteen beroep te moeten doen op de roomservice. Het heeft zo iets intiems, iets gezelligs.

Deze voormiddag hebben we vrij genomen om op eigen houtje het hotel en de buurt te verkennen, in de namiddag komt Hiro ons weer oppikken met de limousine om naar het Meiji Schrijn te gaan kijken en de buurt rond het station Harajuku te ontdekken.

Voor het ontbijt gaan we naar het restaurant K'shiki op de 38ste etage vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de keizerlijke tuinen. Vanaf 6 uur kan je hier genieten van een westers of Japans ontbijt of een mixed van beide. Terwijl ik aan mijn thee nip denk ik luidop ... 'dit is genieten!' En met een zalige glimlach en twinkelende ogen zeg jij: 'ja, dit is pure luxe in Zen-stijl. Wat hebben wij toch geluk!'. In stilte genieten we verder van ons ontbijt en het uitzicht.

Op de ontdekkingstocht door het hotel hebben we naast het theehoekje - waarvan achteraf zal blijken dat er verschillende zijn - ook een kijkje gaan nemen in de Spa. Ons verblijf zal te kort zijn om dit hotel helemaal te verkennen, maar gelukkig weten we nu al dat we hier terug komen.

Buiten de hotelingang lopen we links de straat in en komen recht uit op het gebouw van de Japanse bank. Je hebt een oud en een nieuw gedeelte. Het oude neo-barokgedeelte werd opgetrokken in 1896 en is samen met het Geihin-kan in Akasaka (paleis van Akasaka) een van de beste voorbeelden van westerse architectuur van het Meiji-tijdperk (1868-1912).

Al wandelen zijn we in de Marunouchibuurt gekomen, dit is een commercieel district tussen het station van Tokyo en het Keizerlijk paleis met immens hoge wolkenkrabbers. In deze omgeving hebben bedrijven zoals Konica Minolta, de Mitsubishi groep alsook verschillende banken waaronder Citigroup, Rabobank, JPMorgan, Bank of India en Royal Insurance hun hoofdkwartier.

Tot onze grote verbazing zien we plots een café/eethuis met de naam 'Antwerp Central' waar ze originele Belgische stoemp serveren met al even originele blonde Leffe. Vermits het nu toch etenstijd is kunnen we misschien hier op het terrasje een hapje eten ?


Kijk ook even naar volgende sites:

Virtuele rondrit Bank van Japan

Geihin-kan

Marunouchi

Antwerp Central in Tokyo