Als je 'Chihuahua' hoort, waar denk je dan aan? Juist ... aan een hond. Zo'n klein beestje - o.a. bekend als trouwe viervoeter van Miss Paris Hilton - dat je als een popje kan kleden en overal in je armen mee naar toe kan nemen; althans dat is het imago dat het diertje heeft gekregen. Of het hondje daar zelf zo gelukkig mee is laten we maar even in het midden.
Natuurlijk hebben we hier in mexico geen hondje gekocht, wat had je gedacht ... maar het hondje is wel van Mexicaanse origine en vandaag reizen we naar de heimat van het kleinste hondje ter wereld.
Onze valiezen zijn ei zo na gepakt en dus gaan we nog even van de laatste uurtjes in Mexico-Stad genieten. En hoe kan je dat beter doen dan te gaan eten in een typisch Mexicaans restaurantje? Met de metro rijden wa van het Zocaloplain vlak aan ons hotel naar halte Chapultepec en zoeken in de Tokiostraat (tja, toch wat nostalgie naar Japan ?) naar nummer 110 waar 'La Casa de Las Enchiladas' is. De pastelkeurige wanden en het dennenhoten meubilair geeft een open sfeerindruk en op de kaart staat een ruim assortiment aan tortilla's met dubbel zo veel keuze aan vulling.
Wij kiezen voor een traditioneel Mexicaans deeggerecht waarnaar het restaurant is genoemd; de Enchilada. Deze bestaat uit een tortilla met een vulling van (gehakt)vlees en kaas en wordt traditioneel geserveerd met guacamole of salsasaus. Verder wordt de Enchilada met rijst en bonen opgediend.
Wanneer de schotel voor onze neus wordt gezet door een vriendelijke dienster ruikt het overheerlijk naar de kruidige tomatensaus gemengd met het gehakt en de gesmolten kaas. Wauw ... als we deze portie binnen hebben zullen we er voor een tijdje tegen kunnen 
.
Terug in het hotel leggen we de laatste hand aan onze bagage en terwijl we nog eens goed kijken of we niets hebben vergeten wordt er op de kamerdeur geklopt. Pancho is zo attent om ons te komen helpen met de bagage. Hij toont zich nog maar eens van zijn charmantste kant en zeult met de verschillende valiezen ... 'no problema', roept hij ... 'no problema' ... maar zijn hoofd ziet al rood en hier en daar beginnen zweetpareltjes op zijn voorhoofd te verschijnen.
We geven onze sleutel aan de receptie af en checken verder uit, lopen naar de rode Dodge waar Pancho ons opwacht en vertrekken naar de luchthaven.
Na het inchecken nemen we afscheid van Pancho en stappen door de verschillende controleposten. Ons vliegtuig is al aangemeld op het grote bord en zal precies om kwart na drie opstijgen om ongeveer een ruim uur later te landen in Chihuahua waar we slechts 2 nachten zullen blijven; net lang genoeg om morgen de kathedraal te bezoeken en de omgeving wat te verkennen.
Onze vlucht verliep rustig, de landing ging vlot en de luchthaven General Roberto Fierro Villalobos met zijn 3 landingsbanen heeft de charme van een kleine doch internationale luchthaven. Met de taxi zijn we binnen de 20 minuten bij ons Hotel Soberano.
Een lekker badje om al het reisstof van ons weg te spoelen zal ons deugd doen en daarna verkennen we het hotel. Ik vind het altijd leuk om alle hoekjes van het hotel te zien en daarbij houden we de camera in de aanslag; kwestie van de leuke dingen vast te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten