Het verhaal begint in 804 wanneer het Japanse hof een gezantschap stuurt naar China waaronder zich twee monniken bevonden, Saicho en Kukai. Saicho keert als eerste terug en brengt een nieuwe boeddhismevorm mee die hij Tendai noemt. In 806 keert Kukai terug naar Japan als priester in de boeddhistische Shingonleer. Het hectische leven aan het Japanse hof kon hem echter niet meer bekoren en hij ging op zoek naar een plek om zich terug te trekken. Die vond hij op de berg Koya waar hij het hoofdkwartier van de Shingon-leer zou optrekken. Het gebied zou al snel uitgroeien tot een enorm complex van tientallen tempels, die tot op vandaag de tand des tijds zeer goed hebben doorstaan. Ze maken trouwens Koya-san tot een van de mooiste plekken van Japan.
Op weg naar de Kongobuji tempel komen we verschillende monniken tegen. Dit is niet zo verwonderlijk aangezien deze tempel het hoofdkwartier is van het Shingonboeddhisme, ook wel esoterisch boeddhisme genoemd. De tempel bevat o.a. 16e eeuwse kamerpanelen van de Kano School uit Kyoto. De historie wil dat in de 'Kamer van de Wilgen' krijgsheer Toyotomi Hideyoshi's geadopteerde zoon verplicht werd de eer aan zichzelf te slaan, m.a.w. zelfmoord te plegen.
De meest impressionante site op Koyasan is echter de mysterieuze begraafplaats Okunion met het mausoleum van Kukai (na zijn dood Kobo Daishi genoemd = grote meester). Het is de allerlaatste rustplaats van diverse Japanse historische personages. Meer dan 200 000 stenen beelden, houten totems en andere bizarre gedenkstenen liggen verspreid over de met mos bedekte bodem. De begraafplaats doet me, door de uitgestrektheid, heel even denken aan Père Lachaise ... maar verder is er geen enkele gelijkenis.
In het centrum van de begraafplaats ligt het indrukwekkende mausoleum van Kukai of Kobo Daishi (774 - 835), de stichter van het esoterisch boeddhisme. Volgens een populaire Japanse vertelling zou Kobo Daishi nooit gestorven zijn, maar verkeert hij in een staat van meditatie binnenin het mausoleum. Op een dag, bij de verschijning van de 'Maitreya Boeddha' zou Kobo Daishi ontwaken en de mensheid redden van zijn ondergang.
Op aanraden van één van de monniken wandelen we na het bezoek aan de begraafplaats westwaarts waar we een prachtig uitzicht zouden hebben over de streek en als we goed keken zouden we in de bossen nog een tempeltje kunnen vinden. Inderdaad het uitzicht is adembenemend en rechts van ons zien we ook nog een gebouwtje. Nieuwsgierig stappen we er naar toe, de monnik die net buiten komt buigt diep, glimlacht en vertelt ons dat dit tempeltje, Otasuke Jizo, bekend staat om de wensen die het laat uitkomen. We kunnen amper onze lach beheersen, want na de gebedsplankjes, de zwarte eieren en de tempel van het Heldere Water kan er natuurlijk nog altijd een geluksbrenger bij. Terwijl we dit aan het bedenken zijn is de monnik plots verdwenen, alsof hij in het niets is opgelost.Deze reis brengt ons blijkbaar van de ene geluks- of gezondheidsbrengers naar de andere en natuurlijk willen we deze kans op een nieuwe in vervulling gaande wens niet laten liggen en stappen het tempeltje binnen.
